แปลสรุปบทความ
Font
A font is a set of printable or displayable text characters in a specific style and size. The type design for a set of fonts is the typeface and variations of this design form the typeface family. Thus, Helvetica is a typeface family, Helvetica italic is a typeface, and Helvetica italic 10-point is a font. In practice, font and typeface are often used without much precision, sometimes interchangeably.
A bitmap font is a digital representation of a font that is already fixed in size or a limited set of sizes. The two most popular outline font software programs on today's computers are TrueType and Adobe Type1.TrueType fonts come with both Windows and Macintosh operating systems. However, Type1 is a standard outline font (ISO 9541). Both TrueType and Type 1 fonts can be used by Adobe's PostScript printers (although Adobe says that Type1 fonts makes fuller use of the PostScript language).
Independent developers and graphic designers create new typefaces for both TrueType and Type1 Adobe states that there are over 30,000 Type1 fonts available. Fonts (in addition to those that come with your computer) can be purchased as individual typeface families or in typeface collections.
อักษรเป็นชุดของตัวอักษรที่พิมพ์หรือแสดงผลในรูปแบบที่เฉพาะเจาะจงและขนาด ประเภทการออกแบบสำหรับชุดของตัวอักษรเป็นรูปแบบของการออกแบบ ในรูปแบบครอบครัวแบบอักษร
ดังนั้น Helvetica จึงเป็นครอบครัวแบบอักษรตัวเอียง Helvetica เป็นอักษรตัวเอียง 10 จุด และเป็นตัวอักษรในทางปฏิบัติ ตัวอักษรมักจะใช้โดยไม่ต้องมีความแม่นยำมากบางครั้งก็สลับกัน
อักษรบิตแมพจะเป็นตัวแทนดิจิตอลของตัวอักษรที่ได้รับการแก้ไขแล้วในขนาดหรือชุดจำกัดของขนาด ทั้งสองตัวอักษรนิยมมากที่สุดในโปรแกรมซอฟแวร์ ของคอมพิวเตอร์ในปัจจุบันมี TrueType และ Adobe ประเภท1 แบบอักษร TrueType มาพร้อมกับทั้ง Windows และ Macintosh ระบบปฏิบัติการ แต่ชนิดที่1 เป็นตัวอักษรร่างมาตรฐาน (ISO 9541) อักษรทั้งสอง TrueType และแบบอักษรชนิดที่1 สามารถใช้เครื่องพิมพ์ของ Adobe PostScript (แม้ว่า Adobe จะกล่าวว่าชนิดที่1 แบบอักษรที่ทำให้การใช้งานฟูลเลอร์ของภาษา PostScript)
นักพัฒนาอิสระและนักออกแบบกราฟิกสร้างรูปแบบอักษรใหม่สำหรับทั้ง TrueType และแบบที่1 Adobe ระบุว่ามีมากกว่า 30,000 ชนิดที่ 1 แบบอักษรที่มี แบบอักษร (นอกเหนือจากผู้ที่มาพร้อมกับคอมพิวเตอร์ของคุณ) สามารถซื้อเป็นตระกูลแบบอักษรของแต่ละบุคคลหรือในคอลเลกชั่นแบบอักษร
ผู้เผยแพร่ : Margaret Rouse
__________________________________________________
Typography
Typography is the art and technique of arranging type to make written language legible, readable, and appealing when displayed. The arrangement of type involves selecting typefaces, point size, line length, line-spacing (leading), letter-spacing (tracking), and adjusting the space within letters pairs (kerning). The term typography is also applied to the style, arrangement, and appearance of the letters, numbers, and symbols created by the process. Type design is a closely related craft, sometimes considered part of typography; most typographers do not design typefaces, and some type designers do not consider themselves typographers. Typography also may be used as a decorative device, unrelated to communication of information.
Typography is the work of typesetters, compositors, typographers, graphic designers, art directors, manga artists, comic book artists, graffiti artists, and now anyone who arranges words, letters, numbers, and symbols for publication, display, or distributio from clerical workers and newsletter writers to anyone self-publishing materials. Until the Digital Age, typography was a specialized occupation. Digitization opened up typography to new generations of previously unrelated designers and lay users, and David Jury, head of graphic design at Colchester Institute in England, states that "typography is now something everybody does." As the capability to create typography has become ubiquitous, the application of principles and best practices developed over generations of skilled workers and professionals has diminished. So at a time when scientific techniques can support the proven traditions (e.g. greater legibility with the use of serifs, upper and lower case, contrast, etc.) through understanding the limitations of human vision, typography often encountered may fail to achieve its principal objective, effective communication.
การพิมพ์เป็นศิลปะและเทคนิคของการจัดประเภท เพื่อให้กลายเป็นลายลักษณ์อักษร ภาษาชัดเจน อ่านและน่าสนใจ การจัดประเภทที่เกี่ยวข้องกับการเลือกรูปแบบอักษรขนาด จุด ความยาว ระยะห่างตัวอักษร และการปรับพื้นที่ภายในคู่ตัวอักษร (การจัดช่องไฟ)
ในการพิมพ์คำที่ยังใช้รูปแบบการจัดเรียงและลักษณะของตัวอักษร ตัวเลข และสัญลักษณ์ที่สร้างขึ้นโดยกระบวนการการออกแบบที่เป็นงานฝีมือที่เกี่ยวข้องบางครั้งก็ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของการพิมพ์ typographers ส่วนใหญ่ไม่ได้ออกแบบในรูปแบบอักษรและบางประเภทนักออกแบบไม่ได้คิดว่าตัวเอง typographers การพิมพ์ก็อาจจะใช้เป็นอุปกรณ์ตกแต่งที่ไม่เกี่ยวข้องกับการสื่อสารข้อมูล
การพิมพ์เป็นผลงานของ typesetters ที่ compositors, typographers จัดคำตัวอักษร ตัวเลข และสัญลักษณ์สำหรับการตีพิมพ์, การแสดง, หรือการกระจาย จากเสมียนพนักงานและนักเขียนจดหมายให้กับทุกคนเผยแพร่ด้วยตนเอง จนกระทั่งยุคดิจิตอลการพิมพ์เป็นอาชีพเฉพาะ ได้เปิดตัวอักษรเพื่อให้คนรุ่นใหม่ในขณะที่ความสามารถในการสร้างตัวอักษรได้ กลายเป็นที่แพร่หลาย, การประยุกต์ใช้หลักการและวิธีปฏิบัติที่ดีที่สุดจนได้รับการพัฒนามาหลายชั่วอายุ
ผู้เผยแพร่ : Wikipedia contributors
__________________________________________________
Typeface
In typography, a typeface (also known as font family) is a set of one or more fonts each composed of glyphs that share common design features. Each font of a typeface has a specific weight, style, condensation, width, slant, italicization, ornamentation, and designer or foundry (and formerly size, in metal fonts). For example, "ITC Garamond Bold Condensed Italic" means the bold, condensed-width, italic version of ITC Garamond. It is a different font from "ITC Garamond Condensed Italic" and "ITC Garamond Bold Condensed," but all are fonts within the same typeface, "ITC Garamond." ITC Garamond is a different typeface from "Adobe Garamond" or "Monotype Garamond." (These are all alternative updates or digitization of the typeface Garamond, originally created in the 16th century.) There are thousands of different typefaces in existence, with new ones being developed constantly.
The art and craft of designing typefaces is called type design. Designers of typefaces are called type designers and are often employed by type foundries. In digital typography, type designers are sometimes also called font developers or font designers.
Every typeface is a collection of glyphs, each of which represents an individual letter, number, punctuation mark, or other symbol. The same glyph may be used for characters from different scripts, e.g. Roman uppercase A looks the same as Cyrillic uppercase А and Greek uppercase alpha. There are typefaces tailored for special applications, such as map-making or astrology and mathematics.
The term typeface is frequently confused with the term font. Before the advent of digital typography and desktop publishing, the two terms had more clearly understood meanings.
ในการพิมพ์เป็นตัวอักษร (หรือเรียกว่าครอบครัวตัวอักษร) เป็นชุดหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งแบบอักษร ประกอบคุณสมบัติการออกแบบร่วมกัน ตัวอักษรแต่ละตัวมีน้ำหนักเฉพาะลักษณะการรวม ตัวกว้าง, ตัวเอียง, การตกแต่งและออกแบบ (และขนาดเดิมในแบบอักษรโลหะ) ยกตัวอย่างเช่น "ITC Garamond ตัวหนาตัวเอียงย่อ" หมายความว่าตัวหนากว้างรุ่นเอียงของ ITC Garamond มันเป็นตัวอักษรที่แตกต่างจาก "ITC Garamond ย่อตัวเอียง" และ "ITC Garamond หนาย่อ" แต่ทั้งหมดเป็นแบบอักษรภายในอักษรเดียวกัน "ITC Garamond." ITC Garamond เป็นแบบอักษรที่แตกต่างจาก "Adobe Garamond" หรือ "Monotype Garamond." (ทั้งหมดนี้คือการปรับปรุงทางเลือกหรือแปลงของอักษร Garamond, สร้างขึ้นในศตวรรษที่ 16 มีหลายพันรูปแบบอักษรที่แตกต่างกันในการดำรงอยู่และได้รับการพัฒนาอย่างต่อเนื่องจากคนใหม่ ศิลปะและงานฝีมือของรูปแบบอักษร นักออกแบบของรูปแบบอักษรที่จะถูกเรียกว่านักออกแบบชนิดมีการจ้างงาน และในการพิมพ์ดิจิตอลออกแบบประเภทนี้มักจะเรียกว่า นักพัฒนานักออกแบบตัวอักษร
อักษรทุกชุดซึ่งหมายถึงตัวอักษรแต่ละหมายเลข เครื่องหมายวรรคตอนหรือสัญลักษณ์อื่นๆ หรือสัญลักษณ์เดียวกันอาจจะใช้ตัวละครจากสคริปต์ที่แตกต่างกันเช่น โรมันพิมพ์ใหญ่มีลักษณะเช่นเดียวกับซีริลลิАตัวพิมพ์ใหญ่และตัวอักษรพิมพ์ใหญ่กรีก มีรูปแบบอักษรที่เหมาะสำหรับการใช้งานพิเศษเช่นแผนที่ทำหรือโหราศาสตร์และคณิตศาสตร์เป็นต้น
ผู้เผยแพร่ : Wikipedia contributors
__________________________________________________
Alphabet
An alphabet is a standard set of letters (basic written symbols or graphemes) which is used to write one or more languages based on the general principle that the letters represent phonemes (basic significant sounds) of the spoken language. This is in contrast to other types of writing systems, such as syllabaries (in which each character represents a syllabic) and logographic (in which each character represents a word, morpheme, or semantic unit).
The Phoenician script was the first phonemic script and was the ancestor of modern alphabets, including Arabic, Greek, Latin, Cyrillic and Hebrew.According to terminology introduced by Peter T. Daniels, an "alphabet" in the narrow sense is one that represents both vowels and consonants as letters equally. The first "true alphabet" in this sense was the Greek alphabet,which was developed on the basis of the earlier Phoenician alphabet. In other alphabetic scripts, such as the original Phoenician, Hebrew or Arabic, letters predominantly or exclusively represent only consonants; such a script is also called an abjad. A third type, called abugida or alphasyllabary, is one where vowels are shown by diacritics or modifications of consonantal base letters, as in Devanagari and other South Asian scripts.
There are dozens of alphabets in use today, the most popular being the Latin alphabet (which was derived from the Greek). Many languages use modified forms of the Latin alphabet, with additional letters formed using diacritical marks. While most alphabets have letters composed of lines (linear writing), there are also exceptions such as the alphabets used in Braille, fingerspelling, and Morse code.
Alphabets are usually associated with a standard ordering of letters. This makes them useful for purposes of collation, specifically by allowing words to be sorted in alphabetical order. It also means that their letters can be used as an alternative method of "numbering" ordered items, in such contexts as numbered lists.
ชุดมาตรฐานของตัวอักษร ที่ใช้ในการเขียนภาษาหรือมากกว่านั้น ขึ้นอยู่กับหลักการทั่วไปที่ตัวอักษรสามารถแทนหน่วยเสียง คือ (เสียงอย่างมีนัยสำคัญบนพื้นฐาน) ของภาษาพูด
เป็นในทางตรงกันข้ามกับชนิดอื่นๆ ของระบบการเขียนเช่น syllabaries (ซึ่งแสดงให้เห็นถึงตัวละครแต่ละตัวพยางค์) และ logographic (ซึ่งในตัวละครแต่ละตัวแสดงให้เห็นถึงคำ หรือ หน่วยความหมาย)
สคริปต์เซียนเป็นสคริปต์สัทศาสตร์เป็นครั้งแรก และเป็นบรรพบุรุษของตัวอักษรที่ทันสมัยรวมทั้งภาษาอาหรับ ภาษากรีก ภาษาละติน และศัพท์นำโดย ปีเตอร์ตันแดเนียลส์ ที่เป็น "ตัวอักษร" ในความหมายแคบๆ และเป็นสิ่งหนึ่งที่เป็นทั้ง สระและพยัญชนะเป็นตัวอักษรอย่างเท่าเทียมกัน ครั้งแรกที่ "ตัวอักษรที่แท้จริง" ในความหมายนี้เป็นอักษรกรีกซึ่งได้รับการพัฒนาบนพื้นฐานของตัวอักษรเซียนก่อนหน้านี้ ในสคริปต์ตามตัวอักษรอื่น ๆ เช่นเดิมเซียน, ฮิบรูหรือภาษาอาหรับส่วนใหญ่หรือตัวอักษรเฉพาะตัวแทนของพยัญชนะเท่านั้น เช่นสคริปต์ที่เรียกว่ายังเป็นอักษรตระกูลเซมิติก และชนิดที่สามที่เรียกว่าอาบูหรือ alphasyllabary เป็นหนึ่งที่ ที่จะแสดงโดยกำกับหรือปรับเปลี่ยนตัวอักษรและพยัญชนะในฐานเช่นเดียวกับในเทวนาครีสคริปต์และเอเชียใต้ และมีหลายสิบตัวอักษรที่ใช้ในปัจจุบันเป็นที่นิยมมากที่สุดที่ตัวอักษรละติน (ซึ่งได้มาจากภาษากรีก)
หลายภาษาใช้การปรับเปลี่ยนรูปแบบของตัวอักษรละตินที่มีตัวอักษรเพิ่มเติมเกิดขึ้น โดยใช้การออกเสียงวรรณยุกต์ ในขณะที่ส่วนใหญ่จะมีตัวอักษรประกอบด้วยการ (เขียนเชิงเส้น) นอกจากนี้ยังมีข้อยกเว้นด้วย เช่นตัวอักษรที่ใช้ในอักษรเบรลล์ fingerspelling และรหัสมอร์ส และตัวอักษรที่มักจะเกี่ยวข้องกับมาตรฐานของตัวอักษรนี้จะทำให้พวกเขามีประโยชน์สำหรับวัตถุประสงค์ของการตรวจทานโดยเฉพาะ โดยใช้ให้คำจัดเรียงตามลำดับตัวอักษร
ผู้เผยแพร่ : Wikipedia contributors
__________________________________________________
Character Design
A character (or fictional character) is a person in a narrative work of art (such as a novel, play, television series or film).Derived from the ancient Greek word χαρακτήρ, the English word dates from the Restoration,although it became widely used after its appearance in Tom Jones in 1749. From this, the sense of "a part played by an actor" developed. Character, particularly when enacted by an actor in the theatre or cinema, involves "the illusion of being a human person." In literature, characters guide readers through their stories, helping them to understand plots and ponder themes. Since the end of the 18th century, the phrase "in character" has been used to describe an effective impersonation by an actor. Since the 19th century, the art of creating characters, as practiced by actors or writers, has been called characterization.
ตัวละคร (หรือตัวละครสมมติ) เป็นบุคคลที่อยู่ในการทำงานของศิลปะการเล่าเรื่อง (เช่นนวนิยาย,ทีวี,ซีรีส์ หรือภาพยนตร์) ในวรรณคดีจะมีตัวละครที่เป็นแนวทางในการอ่านผ่านเรื่องราวมากมาย ซึ่งช่วยให้พวกเขาเข้าใจและไตร่ตรองแปลงรูปแบบต่างๆออกมา และการศึกษาตัวละครที่ต้องมีการวิเคราะห์ความสัมพันธ์กับทุกตัวละครอื่นๆในสถานะของแต่ละบุคคล และตัวละครจะถูกกำหนดผ่านเครือข่ายตรงกันข้ามกัน คือ (proairetic ในทางปฏิบัติภาษา proxemic) ที่มีรูปแบบตัวละครอื่นๆ และมีความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครโดยเริ่มต้นจากการกระทำของเรื่องในอดีตมักจะล้อเลียนการเปลี่ยนแปลงในสังคมและความคิดเกี่ยวกับความแตกต่างของมนุษย์
ผู้เผยแพร่ : Wikipedia contributors
